Cystersi przyczynili się do rozkwitu tych ziem prowadząc na szeroką skalę działalność przemysłową, gospodarkę rolną, rybną, aż wreszcie leśną. To cystersi stworzyli pierwszy podział powierzchniowy tych lasów, poprzez budowę sieci dróg leśnych oraz leśniczówek.

Po sekularyzacji dóbr cysterskich na rzecz Prus w 1810 roku tereny Nadleśnictwa Rudy stały się własnością Książąt Raciborskich oraz innych rodzin magnackich.

Z dokumentacji historycznej wynika, że dominującym sposobem zagospodarowania do 1945 roku były zręby zupełne odnawiane sztucznie sosną, świerkiem z domieszką dęba. Powstałe w ten sposób monokultury były podatne na klęski żywiołowe i gradacje szkodliwych owadów. Podczas Powstań śląskich spłonęło ok. 500 ha lasu w północnej części obecnego obrębu Rudy. Również podczas działań wojennych II wojny światowej dochodziło do groźnych pożarów.

W 1945 r., po przejściu lasów na własność Skarbu Państwa, utworzono na tym terenie trzy Nadleśnictwa: Rudy Raciborskie, Kuźnia Raciborska oraz Szczyty. Każde z nich stanowiło odrębną jednostkę gospodarczą podległą bezpośrednio Dyrekcji Lasów Państwowych w Bytomiu, a następnie w Opolu. W latach 1954 – 58 jednostką pośrednią był Rejon LP Koźle w Strzelcach Opolskich. Od 1.01.59 r. Nadleśnictwa zostały usamodzielnione jako jednostki na pełnym wewnętrznym rozrachunku gospodarczym. Z dniem 1.01.73 r. Nadleśnictwa Kuźnia Raciborska i Rudy Raciborskie zostały połączone w jedno gospodarstwo leśne podległe bezpośrednio OZLP Katowice. W 1972 r. w ramach reorganizacji uległo likwidacji Nadleśnictwo Szczyty, a jego grunty przeszły do Nadleśnictwa Prudnik. W roku 1979 część byłego Nadleśnictwa Szczyty została włączona do N-ctwa Rudy.

W obecnym swym zasięgu Nadleśnictwo Rudy Raciborskie obejmuje w części lub w całości 20 miast i gmin województw śląskiego i opolskiego, a powierzchnia administrowanych przez nie gruntów wynosi 17 780 ha, w tym 16 913 ha lasów. Podzielone jest ono na 12 leśnictw.